mówić otwarcie

См. также в других словарях:

• otwarcie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. otworzyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} czas pracy instytucji, czas urzędowania; godziny pracy :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• otwarcie — I «szczerze, wprost, bez obsłonek» Działać, postępować otwarcie. Mówić otwarcie o czymś. Powiedzieć coś komuś otwarcie. II n I 1. rzecz. od otworzyć Oficjalne otwarcie. Otwarcie wystawy malarstwa. 2. «bycie otwartym, czynnym» …   Słownik języka polskiego

• mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

• pełny — 1. Czerpać pełną garścią, pełnymi garściami «brać, czerpać dużo, korzystać z czegoś bez ograniczeń»: Cieszyliśmy się, że przeżyliśmy i że dane nam jest czerpać pełną garścią z uroków wolności. T. Kwiatkowski, Panopticum. Tęgim pisarzem okazał się …   Słownik frazeologiczny

• pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …   Słownik języka polskiego

• spowiedź — Mówić, opowiadać, wyznać itp. coś jak na spowiedzi «mówić, opowiadać itp. otwarcie, szczerze, mówić prawdę, nie kłamać, nie uciekać się do wykrętów»: – Dlaczego nie był pan w pracy? – Powiem jak na spowiedzi – zdziebko zapilim. A. Strączek,… …   Słownik frazeologiczny

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

• nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego

• słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny